Er wordt gezegd dat de Geestelijkheid in de stad onder de gemeente rondvertelt dat de Moeder Gods op de wallen heeft gewandeld en heeft gezegd “Heb goede moet, het ontzet is nabij”.
Op 16 augustus plaatsten twee ouders een kanonskogel naast het beeld van Maria. Die kerk was nog steeds heel druk en velen baden er voor een goede afloop. Er was namelijk een kanonskogel terecht gekomen in het bedje van een baby naast het hoofd zonder dat het kind een haar werd gekrenkt. Dit gebeurde in een huis aan de Bandse poort bij de Weverstraat. De kogel zeilde door de zijmuur en door een kamerscherm en kwam zo in het ledikant terecht.
Op 20 augustus was een Jezuïet tegen Maria aan het praten of Zij het zelf was. Hij zei erop te vertrouwen dat Zij hun niet zou verlaten. Het beeld was versierd met goud en zilver en was verplaatst naar een veiliger plek die beter beschermd was tegen eventuele kogels die in de kerk terecht zouden kunnen komen. Voor het beeld stonden veel kaarsen, er werd geld gegeven en in was werden huizen en mensen gezet bij het beeld en er lag ook een wassen sleutel bij waarmee Maria de Bosschenaren zou kunnen verlossen.
Na de val van de stad in 1629 ging het Mariabeeld uit de Sint Jan naar het huis van Anna van Hambroeck aan de Oude Dieze. Bang dat de Staatsen alle katholieke kerkelijke kostbaarheden gingen opeisen besloot men het mirakelbeeld en alle sieraden naar Antwerpen te brengen waar bisschop Ophovius woonde. Over de Loonse Baan en andere zandwegen reden de koetsen naar Tilburg in de richting Hilvarenbeek. Hier echter werd de stoet overvallen door soldaten uit het Staatse garnizoen van Bergen op Zoom. Die roofden een deel van de zilveren sieraden maar het beeld kwam veilig in Antwerpen aan. Ophovius wist wie de rovers waren en vroeg de sieraden terug. Op aswoensdag kwamen terug drie zilveren kronen en kasuifels volgens zijn dagboek.
Meer dan tweehonderd jaar bleef het mirakelbeeld in België. In 1853 keerde het naar ‘s-Hertogenbosch terug. Een deel van de kerkschat was inmiddels verkocht, maar nog steeds bevinden zich in Brussel twee kronen en een scepter van het mirakelbeeld.
Marianne Kezer heeft er een boek over geschreven. “Lieve vrouwe” sij waert verheven Tserhogenbosche”.
De voorgeschiedenis.
In 1380 wilde een medewerker aan de bouw van de St Jan een vuurtje stoken tegen de kou en vond het houten beeldje. Hij wilde het in stukken hakken maar werd tegengehouden door de bouwmeester. Die zag dat het een Mariabeeld was en zette het in de kerk maar men vond het beeld “lelijck, oudt en onghedaen’. Toen men het weg wilde geven, bleek het opeens heel zwaar te zijn en liet men het beeld maar staan.
Nadat een vrouw het beeld bespot had, verscheen Maria haar in de nacht en berispte haar omdat zij gezegd had dat Maria lelijk was. Ze schonk een geldbedrag om het beeld mooier te beschilderen. Bij een andere vrouw gebeurde hetzelde en viel verlamd neer. Toen ook zij een geldbedrag doneerde genas ze wonderbaarlijk. Alleen al in 1383 werden in het mirakelboek 286 wonderen opgetekend. Daarna werd het minder maar al gauw werd de kerk een bedevaartsoord.
Tijdens de grote pestuitbraak (rond 1350) was een processie afgelast vanwege het slechte weer, maar daags erna in de vroege ochtend vond men het miraculeuze beeld van Maria midden in de kerk staand met besmeurd onderkleed. Nadien bleek een wonderbaarlijke genezing van pestlijders langs de huizen waar Maria gelopen had.
Nu hangen er in de Mariakapel vele exe voto’s. Zij dateren niet uit de middeleeuwen, maar uit de 19e en 20e eeuw. Na de terugkeer van het Mirakelbeeld in 1853 kwam er weer een nieuwe stroom pelgrims naar de Hertogstad. Nu nog steeds.
Pak de uitgang naar buiten, ga links en dan weer rechts de Torenstraat in. Steek over en ga links de Hinthamerpromenade op. Sta stil bij de eerste steeg rechts en druk op de onderstaande knop.
